Salvatore Quasimodo

"Böylece şairin sözü tüm insanların yüreklerine güçlü bir şekilde vurmaya başlarken, mutlak edebiyatçılar gerçek dünyada yalnızca kendilerinin yaşadığını düşünürler."

"Bu kopukluğa karşı, kendi içinde insanın hayallerini, hastalığını, yoksulluğun sefaletinden kurtuluşunu içeren bir insan imgesi bulur; bu yoksulluk onun için artık yaşamı kabul etmenin bir işareti olamaz."

"Şiir, şairin içsel ve kişisel olduğuna inandığı, okurun da kendisine ait olarak kabul ettiği bir duygunun açığa vurulmasıdır."

"Şiir aynı zamanda şairin fiziki benliğidir ve şairi şiirinden ayırmak mümkün değildir."

"Dünyayı ve dünyadaki azapları insan üzerinden, akılcı ve duygusal olarak anlatmak için lirik şiirden epik şiire geçer. Şair daha sonra bir tehlike haline gelir."

"Dini şiir, yurttaşlık şiiri, lirik veya dramatik şiir, yalnızca biçimsel içeriğin onaylanması geçerliyse geçerli olan insanın ifade kategorileridir."